تحلیل مضمون مداحی‌های محمود کریمی در دهه اول محرم ۱۴۰۱

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، «مداح» به معنای لغوی «ستایشگری یا ثتاگویی بسیار»، سنتی که بنا به روایات و اسناد دینی ریشه در تاریخ اسلام و به ویژه تشیع دارد و در مدح و مرثیۀ بزرگان دینی به کار می رود. امروز مداحی به عنوان بخشی از هویت شیعه محسوب می‌شود.

مداحان به مناسبت‌هایی همچون زادروز و شهادت ائمه اطهار (ع) به خواندن آهنگین اشعاری با مضامین مذهبی و معنوی در مجالس شادی و عزاداری می پردازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماه‌های محرم، صفر، رمضان و ایام فاطمیه و اعیاد شعبانیه مهم‌ترین زمان برای اجرای این سنت است، اما مهم‌ترین مناسبت مربوط به بزرگداشت شهادت «سید و سالار شهیدان» است که برای پیروانش در گستره جهانی اهمیت بسزایی دارد.

مداحان کوشیده‌اند نقش فعالی در زنده نگاه داشتن یاد و خاطره واقعه کربلا و انتقال پیام آن داشته باشند، در واقع مداحی در ایام محرم همواره با تبیین هدف قیام عاشورا، انتقال حزن و اندوه از غم شهادت و مظلومیت ایشان، اظهار عشق و وفاداری و به طور کل شرح و روایت هر آنچه که بر امام حسین(ع) و همراهانش رفته است، همراه بوده است.  

در ایران به عنوان مرکز جهان تشیع، مداحی دارای جایگاه ویژه و هویتی منحصربه‌فرد است. ردپای تاریخی این سنت به قرن‌ها پیش و به نخستین حکومت‌های شیعی باز می‌گردد، اما از زمان تاسیس حکومت صفویه که تشیع به مذهب رسمی کشور تبدیل شد، عزاداری برای شهدای عاشورا و بزرگداشت واقعه کربلا به رغم موانع و محدودیت‌ها در برخی از برهه‌های تاریخی به طور مستمر برگزار شده است. مراسم سوگواری در قالب‌های مرسوم و سنتی شامل برپایی تکایا و مجالس روضه‌خوانی و نوحه‌خوانی، سینه‌زنی و زنجیر زنی، اجرای تعزیه و ...انجام می‌شود.

رهبر انقلاب اسلامی نیز به مناسبت‌های مختلف و در دیدار با جامعه مداحان، به مداحان جوان خاطرنشان کرده‌اند: «نوآوری نباید به هنجارشکنی و تغییر هویت مداحی منجر شود و اجرای مداح را به سمت اموری که مداحی نیست بلغزاند... باید مراقبت شود تا ترکیب مداحی و حقیقت و هویت آن از بین نرود»مداحی نیز در این سیر تاریخی و بنا به ضرورت و شرایط هر دوران، شکل، محتوا و کارکرد خاصی پیدا کرده است. در دوران معاصر و مشخصا در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن نیز این آئین دیرپا نقش موثری ایفا کرده است. به دلیل همین تاثیر و برد رسانه‌ای مداحی، علما و مراجع دینی همواره در مورد خطر بدعت‌گذاری، وهن به مذهب و تفرقه‌افکنی به فعالان این عرصه هشدار داده و در خصوص خلق آثار فاخر و اصیل با شکل مناسب و محتوای معتبر تاکید داشته‌اند.

رهبر انقلاب اسلامی نیز به مناسبت‌های مختلف و در دیدار با جامعه مداحان، به مداحان جوان خاطرنشان کرده‌اند: «نوآوری نباید به هنجارشکنی و تغییر هویت مداحی منجر شود و اجرای مداح را به سمت اموری که مداحی نیست بلغزاند... باید مراقبت شود تا ترکیب مداحی و حقیقت و هویت آن از بین نرود».

ایشان مداحان را به استفاده از مطالب و اشعار متقن و معتبر توصیه و متذکر شده‌اند: برخی مواقع یک حرف سست و یا یک بیان نارسا و غلط، دستاویز زیر سؤال بردن اسلام و تشیع و حمله به علمای بزرگ و معارف دینی می شود، بنابراین استفاده از مطالب مستند و مقتن حتماً در برنامه کاری مداحان باشد.

اگر چه ارزیابی میزان توجه به این توصیه‌ها و پایبندی به اصول سفارش‌شده، مستلزم پایش مستمر و بررسی همه‌جانبه آثار منتشر شده مداحان کشور است اما به منظور گشودن باب پژوهشی در این عرصه، خبرگزاری جمهوری اسلامی اقدام به تحلیل کیفی و کمی اشعار تعدادی از مداحان سرشناس تهران در دهه نخست محرم امسال پرداخته است امید است که این بررسی­‌ها  با طرح مباحث و نقطه نظرات تداوم و تعمیق یابد.

از میان مداحان فعال در شهر تهران که مطابق آخرین آمار غیررسمی بالغ بر ۷ هزار نفر هستند، ‌ ۱۳ نفر از مشهورترین‌های این حوزه انتخاب شدند. مطابق جستجوی پژوهشگر ایرنا از این تعداد، ۱۰ مداح دارای پایگاه اینترنتی اختصاصی هستند اما وبسایت تنها ۴ نفر از آنها به‌روزرسانی شده و علاوه بر اینکه آرشیو دهه اول محرم امسال را منتشر کرده متن اشعار را نیز در دسترس مخاطبان قرار داده‌اند. «محمود کریمی» ‌ به صورت تصادفی به عنوان نخستین گزینه برای این بررسی انتخاب شده است.
 

 

محمود کریمی معروف به «حاج محمود کریمی» متولد۱۳۴۷ خورشیدی است. بنا به گفته خود از کودکی و نوجوانی به نوحه‌خوانی و مداحی مشغول بوده است. وبسایت «فطرس» به عنوان «مرکز حفظ و نشر آثار حاج محمود کریمی» منبع کسب اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش است.

در این پیمایش، اشعاری که این مداح مشهور در دهه اول ماه محرم ۱۴۰۱ و در هیات «رایةالعباس» خوانده، پس از گردآوری در دو بعد مقوله‌ای و محوری دسته‌بندی و کدگذاری شده است. سایت فطرس در این بازه زمانی به طور کلی متن ۷۱ شعر فارسی و عربی را منتشر کرده است.
 

این تعداد در چهار مقوله «آئینی»، «روایی»، «اعتقادی» و «سیاسی» بخش‌بندی شده‌اند که محورهایی نیز ذیل آنها مطرح می‌شوند. قطعات دارای مضامین «روایی» که وقایع تاریخی را شرح و توضیح می‌دهند ۵۹.۳ درصد، مسائل مربوط به اعتقادات دینی و باورهای مذهبی که در اشعار «اعتقادی» مطرح شده‌اند ۳۳.۹ درصد، اشعار «آئینی» که بنا بر تعریف به مراسم و سنت­‌های برگزاری عزاداری‌ها می‌پردازند ۳.۸ درصد  و اشعار دارای مضامین «سیاسی» نیز که به مسائل سیاسی روز جامعه اشاره دارند ۳ درصد از کل مجموعه شعرهای مورد بررسی را به خود اختصاص داده‌اند.

 

 

اشعار آئینی مورد بررسی بیشتر بر موضوع استقبال از ماه محرم و آمادگی برای برگزاری مراسم عزاداری تاکید دارد. شعرهای روایی نیز شامل محورهایی چون «شرح ظلم دشمنان و پیمان شکنی کوفیان»، ‌ «ذکر مصائب و مظلومیت اهل بیت در واقعه کربلا»، «عرض ارادت پسران امام حسن(ع) به امام حسین(ع)»، ‌ شرح مصائب از زبان دختران امام حسین(ع)، «شرح رنج‌ها و ذکر مصیبت های اهل بیت در کربلا» و «شرح رشادت های یاران امام حسین(ع)» هستند.

عمده ترین محور مطرح شده در شعرهای اعتقادی «عرض ارادت و توسل به اهل بیت(ع)» است. در اشعار دارای مضامین سیاسی نیز دو محور «حجاب و ارزش‌های آن» و «شهادت‌طلبی سردار سلیمانی و مدافعان حرم» مطرح شده است.

 

عرض ارادت و توسل به اهل بیت(ع) و به خصوص امام حسین (ع) با ۳۳.۹ درصد و شرح رنج ها و ذکر مصیبت اهل بیت(ع) در کربلا به خصوص مصائب حضرت زینب(س)‌و حضرت الوالفضل(ع) با ۲۵.۳ درصد بیشترین فراوانی را در اشعار مداحی‌های محمود کریمی در دهه اول محرم امسال به خود اختصاص داده‌اند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: تحلیل مضمون مداحی ایرنا محمود کریمی امام حسین ع اهل بیت دهه اول

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۸۴۶۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (19 اردیبهشت)

در خرابات مغان نور خدا می‌بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم

جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه می‌بینی و من خانه خدا می‌بینم

خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می‌بینم

سوز دل اشک روان آه سحر ناله شب
این همه از نظر لطف شما می‌بینم

هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم

کس ندیده‌ست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا می‌بینم

دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید
که من او را ز محبان شما می‌بینم

تفسیر :

به فکر آینده هستید و قبل از هر تصمیمی به عواقب آن فکر کرده و دوراندیشی را فراموش نمی کنید. این از خصلت های خوب شما می باشد که هیچ اقدامی از سر هوا و هوس انجام نمی دهید.

اگرچه اطرافیان به خاطر حساسیت شما به نتیجه کار، باعث رنجش تان شده اند اما به آن ها توجهی نکنید و مثل همیشه اگر مطمئن هستید کاری به صلاح است با وجود سختی های فراوانی که در مسیر وجود دارد، آن را انجام دهید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (18 اردیبهشت)